9 Ekim 2008 PERŞEMBE Resmî Gazete Sayı : 27019
YÖNETMELİK
Bayındırlık ve İskân Bakanlığından:
BİNALARDA ISI YALITIMI YÖNETMELİĞİ
BİRİNCİ BÖLÜM
Amaç, Kapsam ve Dayanak
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı; binalardaki ısı kayıplarının azaltılmasına, enerji tasarrufu
sağlanmasına ve uygulamaya dair usul ve esasları düzenlemektir.
(2) Bu Yönetmelik, 10/7/2004 tarihli ve 5216 sayılı Büyükşehir Belediyesi Kanunu kapsamındaki belediyeler
dahil olmak üzere, bütün yerleşim birimlerindeki binalarda uygulanır.
(3) Münferit olarak inşa edilen ve ısıtılmasına gerek duyulmayan depo, cephanelik, ardiye, ahır, ağıl ve benzeri
binalarda bu Yönetmelik hükümlerinin uygulanması zorunlu değildir.
(4) 180 sayılı Bayındırlık ve İskân Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkındaki Kanun Hükmünde
Kararnamenin 32 nci maddesi kapsamına giren kamu kurum ve kuruluşları, il özel idareleri ve belediyeler, bu
Yönetmeliğe uymak ve bu Yönetmeliği uygulamakla yükümlüdürler.
Dayanak
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, 13/12/1983 tarihli ve 180 sayılı Bayındırlık ve İskân Bakanlığının Teşkilat
ve Görevleri Hakkındaki Kanun Hükmünde Kararnamenin 2 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi ile 30/A
maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.
İKİNCİ BÖLÜM
Projelendirme Genel Esasları
Isı bölgeleri
MADDE 3 – (1) Türkiyede binalarda ısı yalıtımı uygulamaları bakımından oluşturulan dört bölgede yer alan il
ve ilçeler EK 1-A’da listede ve EK 1-B’de harita üzerinde gösterilmiştir. Listede yer almayan belediyeler, bağlı
oldukları ilçe değerlerini esas alır.
(2) Birinci bölgede yapılacak olan binalarda, merkezi klima sistemi uygulanacak ise, bu binalarda yapılacak
olan ısı yalıtımı projesinde, EK-2/C’de yer alan tabloda tavsiye edilen “U” değerlerinden, ikinci bölge için olan “U”
değerleri geçerli olur.
Yıllık ısıtma enerjisi ihtiyacı
MADDE 4 – (1) Binalar, ısı kayıpları bakımından çevre şartlarına ve ihtiyaçlarına uygun olarak yalıtılır.
Binaların hesaplanan yıllık ısıtma enerjisi ihtiyacı, EK 2-A ve EK 2-B’de bölgelere göre verilen yıllık ısıtma enerjisi
sınır değerlerini aşamaz.
İç sıcaklık değerleri
MADDE 5 – (1) Farklı amaçlarla kullanılan binalar için TS 825 hesaplamalarında kullanılacak aylık ortalama
iç sıcaklık değerleri [0i (°C)], aşağıdaki tablodan alınır.
Istılacak binanın türü Sıcaklığı (°C)
1 Konutlar
2 Yönetim binaları
3 İş ve hizmet binaları
19
4 Otel, motel ve lokantalar
5 Öğretim binaları
6 Tiyatro ve konser salonları
7 Kışlalar
8 Ceza ve tutuk evleri
9 Müze ve galeriler
10 Hava limanları
20
11 Hastaneler 22
12 Yüzme havuzları 26
13 İmalat ve atölye mahalleri 16
Isı geçirgenlik katsayıları
MADDE 6 – (1) Isı yalıtımı hesabı yapılan yeni binalarda, ısıtılan hacimleri ayıran duvar, döşeme ve/veya
taban ile tavan ve/veya çatılar için alınacak “U” değerlerinin EK 2-C de yer alan tablodaki tavsiye edilen değerlerden
büyük olmaması tercih edilir. Ancak bunlardan herhangi biri veya birkaçının, EK 2-C’de yer alan tablodaki tavsiye
edilen değerlerden % 25 daha büyük olması durumunda, binanın ısı balansının korunması amacıyla, diğer “U”
değerlerinden bir ya da birkaçı için seçilecek olan değerler, EK 2-C de yer alan tablodaki tavsiye edilen değerlerin %
25’inden daha küçük olamaz. Ancak bu durumda yapılacak olan hesaplamalar neticesinde hesaplanan (Q) Yıllık
Isıtma Enerjisi İhtiyacının, EK-2/A ve B’de verilen (Q’) Sınırlandırılan Yıllık Isıtma Enerjisi İhtiyacından küçük
olduğu (Q’>Q) gösterilmelidir.
Proje zorunluluğu
MADDE 7 – (1) Bu Yönetmelik hükümleri uyarınca TS 825 Standardında belirtilen hesap metoduna göre
yetkili makina mühendisi tarafından mimari proje sistem detaylarına uygun olarak hazırlanan “ısı yalıtımı projesi”
imar mevzuatı gereğince yapı ruhsatı verilmesi safhasında ısıtma/soğutma tesisat projesi ile birlikte ilgili idarelerce
istenir.
Özel durumlar
MADDE 8 – (1) Belediye sınırları ve mücavir alanlar içindeki mevcut binalarda, ısı yalıtımı yapılacaksa, TS
825’de belirtilen hesap metodu kullanılarak binanın ısı yalıtımı projesi hazırlanmalıdır. Bunun dışındaki özel durumlar
için dikkat edilecek hususlar aşağıdaki gibidir.
a) Belediye hudutları ve mücavir alan sınırları dışında, köy nüfusuna kayıtlı ve köyde sürekli oturanların köy
yerleşik alanları civarında ve mezralarda 2 kat’a kadar olan ve toplam döşeme alanı 100 m2’den küçük (dış havaya açık
balkon, teras, merdiven, geçit, aydınlık ve benzerleri hariç olmak üzere) yeni binalar ile bu alanlardaki mevcut
binalarda;
1) Yapı bileşenlerinin, ısı geçirgenlik katsayılarının (U) EK 2/C’deki tavsiye edilen “U” değerlerine eşit veya
daha küçük olması,
2) Toplam pencere alanının, ısı kaybeden dış duvar alanının %12’sine eşit veya daha küçük olması
şartlarını sağlayan konstrüksiyonlar ve detayların mimari projede gösterilmesi halinde, 7’nci maddede
belirtilen “Isı Yalıtımı Projesi” yapılması şartı aranmaz. Bu durumda, yukarıdaki şartların sağlandığını gösteren bir “Isı
Yalıtımı Raporu” düzenlenmesi yeterlidir. Ancak, herhangi bir “U” değerinin EK 2/C’deki tavsiye edilen “U”
değerlerinden daha büyük olması halinde, bu binalar için ısı yalıtımı projesi hazırlanır.
b) Binanın ısı kaybeden düşey dış yüzeyleri toplam alanının % 60’ı ve üzerindeki oranlarda camlama yapılan
binalarda, pencere sisteminin ısı geçirgenlik katsayısının (Up) 2,1 W/m2K veya bundan daha düşük değerde
tasarımlanması ve diğer ısı kaybeden bölümlerinin ısı geçirgenlik katsayılarının EK 2/C’deki tavsiye edilen “U”
değerlerinden % 25 daha küçük olmasının sağlanması halinde, bu binalar standarda uygun kabul edilir.
Bu tür cam yüzeyi fazla olan binalar için ısı yalıtımı projesi ve hesaplamalar aynen yapılmalı ve bu
hesaplamalar içerisinde, yukarıdaki belirtilen şartların yerine getirildiği ayrıca gösterilmelidir. Bununla birlikte, yaz
aylarındaki istenmeyen güneş enerjisi kazançları da tasarım sırasında dikkate alınır.
c) Çok katlı olarak inşa edilecek ve bağımsız veya merkezi sistemle ısıtılacak olan binalardaki bağımsız
bölümlerin ara döşemeleri ile komşu duvarları; ısıtılmayan iç hacimlere bitişik taban ve duvar gibi düşünülerek, Isı
geçirgenlik direnci en az R=0,8 m2K/ W olacak şekilde hesaplanır ve yalıtılır. Bu hesaplama, binanın iç ısı alışverişi
kapsamında değerlendirileceğinden ısıtma enerjisi ihtiyacı (Q) hesaplamalarında dikkate alınmaz.
ç) Merkezi sistem ile ısıtılan binalardaki sıcak akışkanı ileten ana dağıtım (tesisat) boruları ve kolonlar,
ekonomik yalıtım kalınlığı hesaplanarak uygun şekilde yalıtılır.
d) Kolon kalınlıklarının hesaplanmasında kolonun bağlı bulunduğu kiriş ile birleştiği yerdeki betonarme kiriş
kalınlığı aynı zamanda kolon kalınlığı olarak alınır ve kolon kalınlığının kiriş kalınlığından daha fazla olması dikkate
alınmaz.
e) Dış yüzeylerde yer alan bütün betonarme elemanlar (kolon, kiriş, hatıl ve perde duvar) yalıtılır. Dolgu
duvarlar ise, hesap sonuçlarına göre gerekiyorsa yalıtılır.
Projede bulunması istenilen belgeler
MADDE 9 – (1) Isı yalıtımı projesinde aşağıda belirtilen bilgiler bulunmalıdır.
a) Isı kayıpları, ısı kazançları, kazanç/kayıp oranı, kazanç kullanım faktörü ve aylık ve yıllık ısıtma enerjisi
ihtiyacının büyüklükleri, TS 825’de verilen “Binanın Özgül Isı Kaybı” ve “Yıllık Isıtma Enerjisi İhtiyacı”
çizelgelerindeki örneklerde olduğu gibi çizelgeler halinde verilir ve hesaplanan yıllık ısıtma enerjisi ihtiyacının (Q),
EK 2-B’deki sınırlandırılan yıllık ısıtma enerjisi ihtiyacı (Q’) formülünden elde edilecek olan sınır değerden büyük
olmadığı gösterilir.
b) Konutlar dışında farklı amaçlarla kullanılan binalar için yapılacak hesaplamalarda, binadaki farklı bölümler
arasındaki sıcaklık farkı 4°K’den daha fazla ve bu binada birden fazla bölüm için yıllık ısıtma enerjisi ihtiyacı hesabı
yapılacak ise, bu bölümlerin sınırları şematik olarak çizilir, sınırların ölçüleri ve bölümlerin sıcaklık değerleri üzerinde
gösterilir.
c) Binanın ısı kaybeden yüzeylerindeki dış duvar, tavan, taban/döşemelerde kullanılan malzemeler, bu
malzemelerin eleman içindeki sıralanışı ve kalınlıkları, duvar, tavan, taban/döşeme elemanlarının alanları ve “U”
değerleri belirtilir.
ç) Pencere sistemlerinde kullanılan cam ve çerçevenin tipi, bütün yönler için ayrı ayrı pencere alanları ve “U”
değerleri ile çerçeve sistemi için gerekli olan hava değişim sayısı (nh) belirtilir.
d) Duvar-pencere, duvar-tavan, taban-döşeme-duvar birleşim yerlerine ait mimari proje kesit detayları
verilmelidir.
e) Havalandırma tipi ve mekanik havalandırma sözkonusu ise, hesaplamalar ve sonuçları gösterilmelidir.
f) Isı yalıtımı projesinde, binanın ısı kaybeden yüzeylerinde meydana gelebilecek olan yoğuşma TS 825-EK
F’de belirtilen şekilde tahkik edilir.
g) Mevcut binaların tamamında veya bağımsız bölümlerindeki yapılacak olan esaslı tamir, tadil ve
eklemelerdeki uygulama yapılacak olan bölümler için, TS 825’te verilen ısı geçirgenlik katsayılarının EK-2/C’deki
tavsiye edilen en yüksek “U” değerlerine eşit ya da bu değerlerden daha küçük değerde olması sağlanmalıdır.
ğ) TS 825’te belirtilen hesap metodunun kullanılması sırasında gerekli olan bilgiler, (yoğuşma hesabı da dâhil
olmak üzere) TS 825 standardından (EK A – EK J) temin edilir.
h) Bitişik nizam olarak (sıra evler, ikiz evler) projelendirilmiş olan binaların, ısıtma enerjisi ihtiyacı (Q) hesabı
yapılırken, komşu bina ile bitişik duvar olan bölümleri de dış duvar gibi değerlendirilir ve hesaba katılır.
ı) Bu maddede belirtilmeyen diğer hususlar hakkında TS 825 Mayıs 2008’e uyulur.
Isı yalıtımı detayları
MADDE 10 – (1) Mimari proje düzenlenirken, ısı yalıtımı detaylarının hazırlanmasında yol gösterici olması
amacıyla ısı yalıtımı detayları EK 4’te verilmiştir.
(2) Yapılacak hesaplar sonunda bulunacak yapı malzemesi kalınlıklarına göre detaylar kesinleştirilir.
(3) Yapı ve yalıtım malzemelerinin temasında (detayda) farklı “U” değerlerinden kaynaklanan ısı köprülerinin
meydana gelmemesi için, yalıtım sırasında gereken tedbirler alınır.
(4) Teknolojik gelişmelere göre standartlarda yer alacak yeni malzemeler de detaylarda kullanılabilir.
Mimari uygulama projesi
MADDE 11 – (1) Mimari uygulama projesi; sistem detaylarını, nokta detaylarını ve çatı-duvar, duvar-pencere
ve taban-döşeme-duvar bileşim detaylarını ihtiva etmelidir. Isı yalıtımı projesi, mimari uygulama projesindeki
detaylarda belirtilen malzemeler ve kalınlıklarına (yalıtım malzemesi hariç) göre hazırlanmalıdır.
Isı ihtiyacı kimlik belgesi
MADDE 12 – (1) EK 3’te örneği verilen “Isı İhtiyacı Kimlik Belgesi”, yetkili ısı yalıtımı projecisi ve
uygulamayı yapan makina mühendisleri tarafından doldurulup imzalandıktan ve Belediye veya Valilik tarafından
onaylandıktan sonra yapı kullanma izin belgesine eklenmelidir. Bu belge, bina yöneticisinin dosyasında bulundurulur
ve bir kopyası da bina girişine asılır.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Kaloriferli Binalara Dair Uygulama Esasları
Kazan daireleri
MADDE 13 – (1) Kazan dairesi yapımında aşağıdaki hususlara uyulur:
a) Kazan dairelerinin boyutları, yakıt cinsine göre belirlenir.
b) Kazan daireleri, bir adet bina içine ve bir adet direkt bina dışına açılan, olmak üzere iki adet kapısı olacak
şekilde düzenlenmelidir.
c) Kazan dairesinin kapıları yanmaz malzemeden yapılır ve doğrudan merdiven boşluğuna açılmamalıdır.
Koku, sızıntı ve yangın halinde, dumanın bina içine girmesini engellemek üzere arada küçük bir giriş odası yapılır ve
bu odanın kapıları sızdırmaz özellikte olur ve alta eşik konulmalıdır.
ç) Kazanların önü ve arkası ile sağ ve sol yanında, her türlü bakım onarım ve müdahalenin yapılmasına imkan
sağlayacak açıklık bulunur.
d) Kazan dairesinde, yakıt türüne göre gereken temiz havayı temin etmek ve egzoz havasını atmak üzere
uygun havalandırma sağlanır.
e) Kazan dairesinin dış duvarının olması veya ısı merkezinin ayrı bir binada bulunması halinde, doğal
havalandırmanın sağlanabilmesi için kazan dairesi taban alanının en az 1/12’si kadar dış duvarlara pencere konulur.
f) Temiz hava giriş menfezi zemin düzeyinde ve Egzoz (pis hava atma) bacası ağzının ise tavan düzeyinde
olması sağlanır.
g) Katı ve sıvı yakıt kullanılan tesiste taze hava giriş menfezi kesiti, duman bacası kesitinin % 50’sinden az
olmamak üzere 50 kW (43000 kcal/h)’a kadar 300 cm2, sonraki her kW için 2,5 cm2 ilave edilerek bulunur. Egzoz
bacası kesiti ise duman bacası kesitinin % 25’i kadar olmalıdır.
ğ) Gaz yakıtlı kazanlarda temiz hava giriş menfezi, duman bacası ve egzoz bacası kesitleri gaz firmaları ve
ilgili gaz dağıtım kuruluşlarının istediği usul ve hesap değerlerine göre belirlenir. Kazan dairelerinde doğal
havalandırma yapılamayan hallerde cebri havalandırma uygulanır. Bu durumda;
1) Sıvı yakıtta bu havalandırma kapasitesi kazanın her kW’ı için 0,5 m3/h olmalı.
2) Cebri havalandırmalı sıvı yakıtlı kazan dairelerinde;
Vantilatör kapasitesi = (Brülör fan kapasitesi + aspiratör kapasitesi) x 1,1
olmalı ve fanın brülör ile aynı anda birlikte çalışması sağlanmalıdır.
3) Katı yakıt kullanılan teshin merkezlerinde mutlaka doğal havalandırma yapılır.
4) Gaz yakıtlı kazan dairelerinde havalandırma seçimi, gaz firmaları ile gaz dağıtım kuruluşlarının kriterlerine
göre yapılır. Sadece emiş veya egzoz yapılan yarı cebri havalandırmalı kazan dairelerinde negatif basınç
oluşacağından bu tür sistemler uygulanmaz.
h) Kazan dairesinde farklı yakıtlı kazanlar var ise, en yüksek değerdeki baca ve havalandırma kriterleri esas
alınır.
ı) Soğuk bölgelerde ve sürekli kullanılmayan kazan dairelerinde donmaya karşı tedbir olarak havalandırma
panjurlarını otomatik kapayan donanım yapılır.
i) Kazan dairesi yüksekliği TS 2192′ ye göre hesaplanır.
j) Kazan kullanıcılarının kullanılan yakıt cinsine göre eğitimleri yaptırılarak sertifikalandırılmaları sağlanır.
k) Sıvı veya gaz yakıt kullanılan kazan olması durumunda, gerekli tedbirleri almak koşuluyla, kazan daireleri
çatıda tesis edilebilir. Bu durumda;
1) Statik hesaplarda kazan dairesi etkisi dikkate alınmalıdır. (Yaklaşık 1000-2000 kg/m2)
2) Çatının altında ve yanındaki mahallere rahatsızlık verebilecek etkileri aktarmamak için yeterli ses yalıtımı
uygulanmalıdır. Kazanların altına titreşim izoleli kaide yapılmalıdır.
3) Kazan dairesinden çıkış için uygun merdiven yapılmalıdır. Kapı ve pencereler kaçış yönünde, kilitsiz ve
kolay açılabilecek şekilde düzenlenmelidir.
4) Yakıt boru hattı, doğal havalandırmalı, kolay müdahale edilebilen bir dikey tesisat kanalı veya merdiven
boşluğunda duvara yakın olacak şekilde düzenlenmelidir.
5) Havalandırma ve diğer hususlardaki kriterler, bodrum katındaki kazan daireleri ile aynı olmalıdır.
Bacalar
MADDE 14 – (1) Bacaların yapımında aşağıdaki hususlara uyulur:
a) Her kazan için standardına uygun ayrı bir baca yapılır. Ancak, gaz yakıtlı kazan bacalarında, gaz firmaları
veya gaz dağıtım kuruluşlarınca önerilen kriterlere göre ortak baca uygulanabilir.
b) Kazan bacalarına, şofben, kombi, kat kaloriferi ve jeneratör gibi başka cihaz bacalarının bağlantısı
yapılmaz.
c) Bacalar, mümkünse bina içinde olmalıdır. Zorunlu hallerde, bacanın bina dışında yapılması halinde,
soğumaması için gerekli ısı yalıtımı ve dış koruması yapılmalıdır.
ç) Katı ve sıvı yakıtlı kazanlarda bacalar dolu tuğla (içi sıvalı) veya ateş tuğlası ile, gaz yakıtlı kazanlarda ise
baca ısıya, yoğuşma etkilerine dayanıklı malzemelerden ve uygun üretim teknikleri ile yapılmalıdır. Metal bacalarda
yanma sesinin yukarılara iletilmemesi için gerekli tedbirler alınmalı ve baca topraklaması yapılmalıdır.
d) Bacaların en altında bir temizleme kapağı bulunmalıdır.
e) Gaz yakıtlı kazanlarda, temizleme kapağına ek olarak drenaj düzeni yapılır.
f) Bacalar, yanlarındaki bina ve engellerden etkilenmeyecek şekilde tesis edilir; bu engellerin en üst
noktasından veya münferit binalarda mahya kotundan en az 1 m yükseklikte olur ve üzerine şapka yapılır.
g) Bacalar, mümkün olduğunca dik yapılmalı, zorunlu hallerde ise yatayla en az 60° açıda tek sapmaya izin
verilmelidir.
ğ) Duman kanalları, çelik malzemeden yapılır ve izole edilir. Gaz yakıtlı kazanlarda paslanmaz çelik tercih
edilir. Kanallar, kolayca temizlenecek şekilde düzenlenir ve gaz analizi için üzerinde ölçüm delikleri bırakılır. Duman
kanallarının yatay uzunluğu dikey bacanın 1/4’ünden daha fazla olmaz; kanal ana bacaya direkt ve % 5’lik yükselen
eğimle bağlanır, 2 adet 45°’lik dirsekten fazla sapma olmaz ve 90°’lik dirsek kesinlikle kullanılamaz.
h) Baca ve duman kanallarında uygun yalıtım malzemeleri kullanılır.
ı) Yüksek binaların bacalarında, genleşme ve bacanın kendini taşıması için gerekli tedbirler alınır.
i) Baca kesiti zorunlu olmadıkça dairesel olması gerekir.
Radyatörler
MADDE 15 – (1) Dış duvarlara monte edilen radyatörlerin arkasına, üzeri yansıtıcı levha veya film kaplanmış
yalıtım panelleri konulur.
Otomatik kontrol
MADDE 16 – (1) Yakıt tasarrufu için sıvı ve gaz yakıtlı kazanlarda otomatik kontrol sistemi tercih edilir. Gaz
firmaları ve ilgili gaz dağıtım kuruluşlarınca belirlenen esaslara göre, ayrıca gaz kaçak kontrol sistemi tesis edilir.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Çeşitli ve Son Hükümler
Yapı ve yalıtım malzemelerinin standarda uygunluğu
MADDE 17 – (1) Yapı ve yalıtım malzemelerinin ısıl iletkenlik hesap değerleri TS 825 EK – E’de verilmiş
olup, Isı yalıtımı projesi burada verilen değerlere göre hesaplanır. Bina yapımında kullanılacak yapı ve yalıtım
malzemeleri için 8/9/2002 tarihli ve 24870 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Yapı Malzemeleri Yönetmeliği
çerçevesinde, yapı ve yalıtım malzemelerinin CE veya G uygunluk işareti ve uygunluk beyanı veya belgesi olması
zorunludur.
(2) Birinci fıkra hükümleri çerçevesinde beyan edilen ısıl iletkenlik hesap değerlerinin TS 825 EK-E’deki
değerlerden daha küçük olması ve bu değerin hesaplamalarda kullanılmak istenmesi halinde, bu tür malzemelerin
değerleri için aynı hesap yöntemi kullanılır. Bu tür malzemelerin, beyan edilen ısıl iletkenlik hesap değerlerinin
hesaplamalarda kullanılabilmesi için, Bayındırlık ve İskân Bakanlığınca bu amaç için özel olarak görevlendirilmiş bir
kuruluş tarafından, malzemenin beyan edilen ısıl iletkenlik hesap değerlerinin belgelendirilmesi şarttır. Eğer bu
belgelendirme yapılmamışsa, hesaplamalarda, söz konusu malzemenin beyan edilen ısıl iletkenlik hesap değeri yerine
TS 825 EK-E ’deki değerler alınır. Bu kuruluşun çalışma usul ve esasları Bayındırlık ve İskân Bakanlığınca belirlenir.
Isı yalıtımı denetimi
MADDE 18 – (1) İnşaatın her safhasında ısı yalıtımı ile ilgili denetimler 29/6/2001 tarihli ve 4708 sayılı Yapı
Denetim Hakkında Kanun kapsamındaki illerde, yapı denetim kuruluşları ile beraber belediye sınırları ve mücavir
alanlarda belediyeler; belediye ve mücavir alan sınırları dışında il özel idareleri ve ruhsat verme yetkisine sahip diğer
idarelerce yapılır.
(2) Binanın ısı yalıtımının kontrolü ile ilgili teknik sorumlu; inşaatın taban, döşeme, duvar ve tavan yapımı
safhalarında uygulanan yalıtımın, projede verilen detaylara uygunluğunun kontrolünü yaparak, belediye veya il özel
idarelerine rapor verir.
Yürürlükten kaldırılan yönetmelik
MADDE 19 – (1) 8/5/2000 tarihli ve 24043 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Binalarda Isı Yalıtım
Yönetmeliği yürürlükten kaldırılmıştır.
Yapım işi ihalesi ilan edilmiş olan kamu binaları ve yapı ruhsatı alınmış özel binalar
GEÇİCİ MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin yürürlüğe giriş tarihinden önce yapım işi ihalesi ilan edilmiş olan
kamu binaları ve yapı ruhsatı alınmış özel binalar hakkında bu Yönetmelik hükümleri uygulanmaz.
Yürürlük
MADDE 20 – (1) Bu Yönetmelik 1/11/2008 tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 21 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Bayındırlık ve İskân Bakanı yürütür.
1